Test: Język Polski cz3: Rozprawka

Lista pytań Język Polski cz3: Rozprawka

1. (cz1 i 2) Problem winy i kary dotyczy wszystkich ludzi niezależnie od czasów i kręgów kulturowych, dlatego podejmowany był od wieków przez filozofów, etyków, moralistów, ale także przez twórców literatury i scenarzystów.Zgłoś błąd
2. (cz3) Człowiek z natury jest dobry, ale ma wolną wolę,która umożliwia dokonywanie indywidualnych wyborówZgłoś błąd
3. (cz4) Wybór zła często jest nieprzemyślaną odpowiedzią na bodźce zewnętrzne –skutkiem emocji, których nie kontrolujemy.Zgłoś błąd
4. (cz5) Odkupienie winy jest zadośćuczynieniem za popełnione grzechy, czymś więcej niż żal i skrucha.Zgłoś błąd
5. (cz6) Jest to czynienie dobra mające wynagrodzić zło, którego człowiek się dopuścił.którego człowiek się dopuścił.Zgłoś błąd
6. (cz7) Czy odkupienie winy zdejmuje z człowieka odpowiedzialność za wyrządzone krzywdy?Zgłoś błąd
7. (cz8) Uważam, że człowiek, który uczynił zło – bez względu na to, czy zrobił to jednorazowo, czy wielokrotnie – o ostatnich chwil swojego życia może odkupić swoje winy.Zgłoś błąd
8. (cz9) Odkupienie win jest dowodem pokory i skruchy, czynem, który pozwala na rehabilitację wobec innych i siebie.Zgłoś błąd
9. (cz10) Sądzę jednak, że nie umożliwia ono zmazania odpowiedzialnościza wyrządzone krzywdy. Zgłoś błąd
10. (cz11) Człowiek tylko w uzasadnionych przypadkach zostaje uznany za niepoczytalnego – nieświadomego zła, które popełnił.Zgłoś błąd
11. (cz12) Za wybory, których dokonujemy, zawsze pozostajemy odpowiedzialni – nawet jeśli działamy pod wpływem emocji.Zgłoś błąd
12. (cz1.2) Oczywiste jest, że Jacek Soplica popełnił straszną zbrodnię.Zgłoś błąd
13. (cz 2.2) W dramatycznych okolicznościach, podczas szturmu Rosjan na zamek Horeszków, młody szlachcic wpadł w uniesienie i szał na widok triumfującego Stolnika, który lekceważył jego uczucie do swojej córki.Zgłoś błąd
14. (cz 3.2) W skrajnych emocjach, „z głupiej pychy”, rozgoryczony niespełnioną miłością zastrzelił ojca ukochanej Ewy. Zgłoś błąd
15. (cz 4.2) Konsekwencją strasznego czynu było „imię zdrajcy”, które przylgnęło do bohatera „jako dżuma”.Zgłoś błąd
16. (cz 5.2) Soplica, dumny i sławny, teraz został wzgardzony i odepchnięty nie tylko przez dawnych przyjaciół, ale nawet i „lada chłopa”, co stanowiło dodatkową ujmę dla jego honoru.Zgłoś błąd
17. (cz 6.2) Wykluczenie ze społeczności było motywacją doodkupienia win. Zgłoś błąd
18. (cz 7.2) „Poprawić się potrzeba było i naprawić, ile możności to…” – mówi umierający Soplica w swojej ostatniej spowiedzi.Zgłoś błąd
19. (cz 8.2) Uznanie i zrozumienie swoich win było w tym przypadku źródłem skruchy i powodem przemiany, jaka dokonała się bohaterze.Zgłoś błąd
20. (cz 9.2) Dlatego Jacek Soplica zdecydował się „wejść pomiędzy mnichy” i dla podkreślenia swojego uniżenia przybrać imię Robaka.Zgłoś błąd
21. (cz 10.2) W Księdze X bohater dokonuje rozliczenia ze swoją przeszłością.Zgłoś błąd
22. (cz 11.2) W związku z tym, że jego czyn interpretowany był jako zachęta do zdrady narodu, rozumiejąc, jak „zły przykład [dał] dla Ojczyzny”, postanowił odkupić to „dobremi przykłady, krwią, poświęceniem się”.Zgłoś błąd
23. (cz 12.2) Jego postępowanie potwierdza tę decyzję – Soplica nie wahał się znosić cierpienia, ryzykować więzieniem i życiem, byle tylko dokonać czynów, które pozwolą mu zrehabilitować się przez innymi ludźmi i przed samym sobą.Zgłoś błąd
24. (cz 13.2) Wielokrotnie poświęcał się dla ojczyzny, przelewając krew, ale także w roli emisariusza organizującego potajemnie Polaków do walki z zaborcą. Zgłoś błąd
25. (cz 14.2) Pokorę, której się nauczył w trakcie swojego kwestarskiego życia, widać w słowach: „Milej sobie wspominam nie dzieła waleczne/ I głośne, ale czyny ciche, użyteczne,/ I cierpienia […]”. Zgłoś błąd
26. (cz 15.2) Jednym z aktów zadośćuczynienia było bohaterskie uratowanie życia Hrabiemu i Gerwazemu.Zgłoś błąd
27. (cz 1.3) Z perspektywy lat Soplica, wspominając swoje życie, mówi, że poświęcenie się dla ojczyzny i dla innych ludzi było najlepszym lekarstwem na chorobę jego duszy dręczonej wyrzutami sumienia – lekarstwem zesłanym przez opatrzność.Zgłoś błąd
28. (cz 2.3) Zbrodnia, którą popełnił, paradoksalnie przybliżyła go do Boga i ukształtowała wewnętrznie.Zgłoś błąd
29. (cz 3.3) Bohater wierzy w Boże miłosierdzie, którego dowód upatruje w łasce dobrej śmierci: „a Pan Bóg wybawił mię cudem/ I pozwolił umierać między swoim ludem/ Z Sakramentami”.Zgłoś błąd
30. (cz 4.3) Ostatecznie Soplicy udaje się zasłużyć na przebaczenie Boga i odzyskać szacunek ludzi.Zgłoś błąd
31. (cz 5.3) Nie zdejmuje to jednak z niego odpowiedzialności za wyrządzone krzywdy.Zgłoś błąd
32. (cz 6.3) Do samej śmierci wyraz „zdrajca” prześladuje go jak „plama w chorym oku”. Zgłoś błąd
33. (cz 7.3) Przykład ten wskazuje, że mimo odbytej pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, nie możemy zdjąć z siebie odpowiedzialności za własne czyny i o nich zapomnieć – do ostatnich dni będą one ciążyć na naszym sumieniu.Zgłoś błąd
34. (cz 1.4) Problem winy i pokuty podejmuje także Joseph Conrad w powieści „Lord Jim”.Zgłoś błąd
35. (cz 2.4) Tytułowy bohater to młody oficer, który – choć nade wszystko ceni sobie honor – dla uniknięcia odpowiedzialności opuścił wraz z całą załogą tonący statek, nie informując pasażerów o zbliżającej się katastrofie.Zgłoś błąd
36. (cz 3.4) Dręczony przez wyrzuty sumienia jako jedyny zjawia się w sądzie, aby wziąć odpowiedzialność za popełniony czyn. Proces i kara nie przynoszą jednak Jimowi ulgi.Zgłoś błąd
37. (cz 4.4) Z czasem nadarza się możliwość rozpoczęcia życia w nowym miejscu, a metamorfozę duchową bohatera symbolizuje zmiana imienia. Zgłoś błąd
38. (cz 5.4) Próbując odkupić swoją winę i odzyskać honor, Lord Lim angażuje się w walkę o pokój w Patusanie, a ostatecznie ginie, ponosząc odpowiedzialność za podjęte decyzje.Zgłoś błąd
39. (cz 1.5) Przykładem postaci, która próbuje odkupić swoje winy, jest także Gerry Conlon z filmu „W imię ojca”.Zgłoś błąd
40. (cz 2.5) To młody Irlandczyk mający na sumieniu drobne przestępstwa, które martwią jego ojca Giuseppe.Zgłoś błąd
41. (cz 3.5) W wyniku niefrasobliwości Gerry zostaje przez angielskie władze niesłusznie oskarżony o udział w zamachu bombowym i po brutalnym śledztwie skazany na karę wieloletniego więzienia.Zgłoś błąd
42. (cz 4.5) Do więzienia trafia także jego ojciec, ze względu na swój spokój i pobożność będący od lat obiektem drwin Gerry’ego, który widzi w nich tylko naiwność i uległość.Zgłoś błąd
43. (cz 5.5) Dopiero podczas odbywania kary Gerry zaczyna dostrzegać swoje błędy, zmienia się także jego stosunek do ojca – zaczyna odkrywać jego mądrość i siłę ducha.Zgłoś błąd
44. (cz 6.5) Mimo że Giuseppe nigdy nie obwiniał syna za los, który im obu zgotował, po jego śmierci Gerry właśnie „w imię ojca” podejmuje heroiczną walkę o uniewinnienie.Zgłoś błąd
45. (cz 7.5) Tę walkę można uznać za formę odkupienia winy.Zgłoś błąd
46. (cz 8.5) Postawa bohatera zostaje nagrodzona: po wyjściu z więzienia Gerry dostaje szansę na nowe, dobre życie i chcemy wierzyć, że ją wykorzysta, choć pamięć o śmierci ojca pozostanie w nim na zawsze .Zgłoś błąd
47. (cz 1.6) Przytoczone przykłady wskazują, że człowiek może trwać w grzechu lub próbować odkupić swe winy, jednak odpowiedzialności za wyrządzone zło nie pozbędziemy się nigdy.Zgłoś błąd
48. (cz 2.6) Popełnione czyny są częścią przeszłości, o której nie da się zapomnieć.Zgłoś błąd
49. (cz 3.6) Ulgę może jednak przynieść doświadczenie przebaczenia, co stało się udziałem bohatera Mickiewicza, zmierzenie się z konsekwencjami swoich decyzji, na co zdecydował się Jim, czy podjęcie skutecznej próby zmiany życia na wzór Gerry’ego.Zgłoś błąd